अभिष्टचिंतन दिन (वाढदिवस) म्हणजे नवसंकल्प दिवस !

      सगळीकडे वाढदिवस-एनिव्हर्सरीची धामधूम सुरु आहे. मिडीयावर सगळीकडे वाढदिवस आणि एनिव्हर्सरीचे पोस्टर्स झळकत असतात. सर्वत्र शुभेच्छाचा वर्षाव सुरु आहे. निश्चितपणे ही आनंदाची बाब आहे. मात्र त्यामागील विचार आणि आचार सुद्धा समाजाने समजून घेणे गरजेचे वाटते. सगळीकडे साधनाची रेलचेल असतांना एखादे सेलिब्रेशन करण्याच्या नादात आपण व्यसन, अनावश्यक फॅशन आणि खर्चाचे बळी तर पडत नाहीत ना? वाढदिवस नावाखाली युवा पिढी वाममार्गाला तर जात नाही ना? असे एक ना अनेक प्रश्न पडताहेत. आज युवा पिढी जागृत होणे काळाची गरज आहे. सगळीकडे युवकांचे बेधुंद तांडे झुंडी-झुंडीने वाढदिवस साजरे करत आहेत. व्यसन केले जात आहे. पार्ट्या झडताहेत. गरीब घरची मुले देखील या पार्टी-उच्चभ्रू-उनाड संस्कृतीचे बळी ठरत आहेत. याला कुठेतरी आळा बसने अत्यावश्यक वाटते. हे प्रमाण कमी होऊन युवकांनी आपला वाढदिवस काहीतरी नवे संकल्प करून अथवा काहीतरी नवनिर्मितीची शपथ घेऊन साजरा करायला हवा!

            बंधू-भगिनीनो, आपल्या अनमोल जीवनातील एकएक दिवस आपण कमी करत आहोत. एकएक दिवस आपण मृत्युच्या जवळ जात आहोत. त्यासाठी आपल्याला मिळालेला अनमोल मानवदेह, आयुष्य आपण स्वतःचे उत्थान करून घेण्यासाठी उपयोगात आणावा लागेल! याच अनुषंगाने जगद्गुरू तुकोबाराय एका अभंगात लिहितात,

घडीघडी काळ वाट त्याची पाहे । अजुनी किती आहे अवकाश ।।

हाची अनुताप घेऊनि सावध । काही तरी बोध करी मना ।।

      याचा नक्की विचार झाला पाहिजे. आज वाढदिवस वेड एवढे वाढले आहे की; काही पैसेवाले, एखाद्या पदावर असलेली माणसे लोकांना प्रलोभन दाखवून लेख लिहून घेत आहेत. काहीतरी सामाजिक-राजकीय-शैक्षणिक-साहित्यिक-सांस्कृतिक योगदान असल्याशिवाय लेख लिहून घेणे अथवा लिहिणे म्हणजे एकप्रकारची भाटगिरी करून घेणे अथवा करणे होय! हे सुद्धा कुठेतरी थांबले पाहिजे.